Malarz hazardzista

Guido Reni – włoski malarz i grafik okresu wczesnego baroku.

Z życiorysu

Urodził się w Bolonii, w obecnym Palazzo Ariosti przy ulicy San Felice 3. Jego ojciec, Daniel, był muzykiem i zarządcą Capella di San Petronio, a matka nosiła imię Ginevra Pozzi. 7 listopada został ochrzczony w kościele św. Piotra. W późniejszych czasach błędna tradycja osiemnastowieczna przypisywała miejsce jego narodzin miasteczku Calvenzano (obecnie Vergato) w Apeninach Bolońskich.

W roku 1584 zgodnie z relacją historyka Carla Cesare Malvasia, który miał okazję poznać malarza za jego życia, Guido porzucił studia muzyczne, które były marzeniem jego ojca, i zaczął pracować w pracowni holenderskiego artysty Denysa Calvaerta. Niderlandczyk był przyjacielem ojca Guida i przyjął przyszłego malarza pod swoje skrzydła na okres dziesięciu lat. Podczas tej nauki towarzyszyli mu inni uczniowie, tak jak Francesco Albani i Domenichino. W tym czasie młody Reni wielokrotnie kopiował Ekstazę św. Cecylii Rafaela oraz miedzioryty Albrechta Dürera.

Po śmierci swojego ojca 7 stycznia 1594 r. Guido opuścił pracownię Calvaerta, by kontynuować naukę w Accademia del Naturale, założonej w 1582 r. przez braci Carracci. W 1599 r. przekształciła się ona w Accademia degli Incamminati.

Talent Guido szybko zwrócił na siebie uwagę, czego dowodzi pewna anegdota z jego życia. Pewnego dnia Annibale Carracci miał powiedzieć do swojego brata Ludovica: Nie ucz go za dużo, zobaczysz, że wkrótce będzie znał więcej niż my. Widzisz, że zawsze pragnie odkrywać nowe rzeczy. Pamiętaj, Ludovico, że któregoś dnia zostawisz go z torbami.

W 1598 r. Reni stał się samodzielnym malarzem i stworzył obraz Madonna Tronująca ze świętymi, który obecnie można podziwiać w Pinacoteca Nazionale w Bolonii. Ten obraz został zamówiony do kościoła św. Bernarda. Reni zdobył także pierwsze miejsce w konkursie, pokonując swojego nauczyciela, Lodovica Carracciego, w projekcie fresków na fasadę Palazzo del Reggimento, które miasto zleciło z okazji wizyty papieża Klemensa VIII. Freski te przedstawiały postacie alegoryczne.

W tym okresie artysta namalował również Madonnę z Dzieciątkiem, Świętego Dominika oraz Tajemnice Różańcowe dla bazyliki św. Łukasza, Zmartwychwstanie dla kościoła św. Dominika oraz Wniebowzięcie Matki Bożej dla kościoła parafialnego w Pieve di Cento. 5 grudnia 1599 r. został także przyjęty do rady cechu malarzy w Bolonii.

Twórczość

Był niezwykle płodnym artystą, który tworzył różnorodne dzieła, w tym malowidła ściennego formatu, monumentalne obrazy ołtarzowe, obrazy na płótnie o tematyce religijnej, mitologicznej, historycznej i alegorycznej, a także portrety. Inspiracja dla niego stanowiła sztuka antyczna oraz twórczość mistrzów jak Rafael i Caravaggio. Jego twórczość charakteryzowały doskonałe umiejętności techniczne, odważne ruchy pędzla, złożone kompozycje, a także delikatność koloru i formy. Wydał on sentymentalno-emocjonalny wzorzec przedstawiania sceny Ecce Homo (istnieje wiele różnych wersji), który kontynuowany był w sztuce religijnej aż do końca XIX wieku. Dodatkowo, był nauczycielem wielu artystów, którzy razem z jego uczniami produkowali liczne kopie jego dzieł oraz motywów artystycznych.


Archanioł Michał (ok. 1636)


Św. Mateusz z aniołem (1635-40)